Actividade 9

Os módems son dispositivos que permiten enviar ou recibir información a través dunha liña analóxica ou dixital. A palabra " módem" provén dos termos Modular-DEModular e a súa misión consiste en converter o sinal dixital do computador en analóxica e viceversa.
En función da tecnoloxía utilizada para transmitir a información utilizada para transmitir a información distínguense varios tipos:
Módem ADSL.Utiliza o fío de cobre dunha liña telefónica para a transmisión de datos de alta velocidade. Esta tecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga( desde a rede ata o usuario9) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía que se emprega, ADSL2, ADSL+2 ou VDSL, proporciona gran ancho de banda que permite integrar na mesma liña voz, datos, vídeo e televisión de alta calidade, polo que é unha das máis utilizadas.
Cable módem. Deseñado para modular o sinal de datos sobre unha infraestrutura de conexión por cable que, adicionalmente, proporcionan acceso a Internet de banda ancha.
Módem USB. Utiliza a banda ancha móbil para obter Internet en calquera lugar e momento, sempre que se dispoña de cobertura. Ofrece diferentes velocidades en función do tipo de conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar como módem co que conectar outros dispositivos inalámbricamente.


Router. Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes reder informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión a Internet.

A tecnoloxía PLC (Power Line Communications) utiliza a liña eléctrica convencional para a transmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar á dun módem, aínda que neste caso utilizan a rede eléctrica para a tranmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cousas, o acceso a Internet mediante banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP.

O cable é un dos medios de conexión utilizado nas redes para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cable:
Cableado coaxial. Está formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar ao que se usa para a antena de televisión, aínda que actualmente está en desuso.
Cableado de par trenzado. Está constituído por catro pares de fíos. Cada par está entrelazado para diminuír a interferencia eléctrica e evitar que se axuste o sinal entre os pares. Dentro deste cableado distínguense os seguintes tipos:
UTP. É un cable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produces máis erros que outros cables.
STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferncias electromagnéticas.
FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte ás interferencias con respecto aos anteriores.

Existen diversas categorías de cables, dependendo da súa velocidade de transmisión. As que están en uso son: categoría 5 (100 Mbps), categoría 6 ( 1 Gbps), categoría 7 ( 10 Gpbs) e categoría 8, que están fase de desenvolvemento.

ACTIVIDADE 7

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7.
Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á  figura 27 da páxina 44 do libro.
• Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria). 
• Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede.

Un disco duro é un dispositivo mágnetico utilizado para almacenar gran cantidade de información. Componse de varios pratos, apilados nun mesmo eixo que vira a gran velocidade dentro dun mesmo eixo que vira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica selada. Entre os pratos están situadas as cabezas de lectura-escritura que len e escriben nas dúas caras de cada disco.
Dependendo da tecnoloxía utilizada para a tansferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA ,SAS, etc. O seu tamaño aumentou vertiginosamente, pasando do primeiro disco duro de 5 MB, que pesaba unha tonelada, aos discos actuais de varios TB cun tamaño algo maior que un teléfono movil.
Nun disco magnético diferéncianse:
Caras: superficies superior e inferior de cada disco.
Sectores: divisións que se fan en cada pista
Pista: cículos concéntricos en que se divide cada cara do disco
Cilindros: conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en todas as caras. Este concepto utilízase nos discos duros, posto que neles hai varios pratos de ocon pistas en ambas as caras.

A memoria flash é un sistema de almacenamento estático que non necesita corrente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos eléctricos e alcaza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite ler e escribir datos de forma simultánea.
Converteuse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información xa que, entre as súas características destacan a súa gran capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu prezo absequible, a súa gran resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferente tipo e a súa facilidade de emprego. Iso si, a vida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre cen mil e un millón as veces que se pode gravar información nela.
Os tipos de memorias flash máis empregadas son:
Memorias USB. Pequenos dispositivos cun chip de memoria flash. Conéctanse ao computador a través dun porto USB en quente, é dicir, aínda que estea aceso. Xeralmente, non hai que instalar ningún sofware nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo recoñéceas automaticamente.


Cartóns de memoria. Son soportes de almacenamento utilizados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que se adoitan conectar a través dun lector de cartóns de memoria para tranferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, MiniSD, MicroSD, NanoSD, Compact Flash, Memori Stick, xD, MMC, etc.








Unha unidade de estado sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por discos mecánicos, senón por memorias de circuítos